Het kasteel, geheel in mergel opgetrokken in de stijl van de Engelse neogotiek, kreeg een romantische uitstraling. Het is opvallend gelegen tegen de helling van de Geulhemmerberg, met toegangspoort en oprijlaan. In de onmiddellijke nabijheid bevinden zich de voormalige dienstwoning en garage. De benodigde mergelblokken zijn afkomstig uit de Brakkeberg, en werden over een smalspoor naar de bouwplaats vervoerd. Begin vorige
eeuw werd de bouw voltooid.

Wat het interieur betreft is ondermeer de grote onvangsthal van groot belang, vloer in wit marmer en zwarte Naamse steen. De monumentale haardpartij is deels bekleed met geglazuurde tegeltjes, schouw bekleed met hout en hierover een gobelin. De wanden hebben een houten lambrisering.

De plafondschilderingen zijn van Adrianus Hartigh, die in die tijd ook verschillende grotschilderingen heeft aangebracht. Op het plafond zijn Bijbelse taferelen geschilderd, en op de bruine rand staan figuren uit de Griekse en Romeinse mythologie.

In de voormalige bibliotheek bevinden zich houten boekenkasten met rijk houtsnijwerk. De haardpartij wederom bekleed met geglazuurde tegeltjes en met een houten omlijsting. Ook hier houten lambrisering.

De eetzaal heeft een plafond met decoratief stucwerk. De haardomlijsting is uitgevoerd in wit marmer en rust op vier marmeren zuiltjes.

Vier kamers beschikken over een in de grond verzonken Romeins bad met een inhoud van 600 liter.

De oorspronkelijke functie was particuliere bewoning. Vanaf 1937 werd Hanze Hotel in gebruik genomen als hotel door de familie Weinberg. De eigenaar, Dhr. Weinberg, werd door iedereen "Ome Joep" genoemd. Dit kwam in de oorlog goed van pas. Op 10 mei 1940 kwamen er enige hoge Duitse officieren binnen die met hun staf Hanze Hotel bezetten. Het werd als centrale commandopost ingericht. Tegelijkertijd echter zaten er ook joodse onderduikers in het hotel. Doordat iedereen Dhr. Weinberg aansprak met "Ome Joep" bestond er geen enkel gevaar dat ze hem of zichzelf zouden verraden. Ook zaten er kunstschilders ondergedoken, die weigerden lid te worden van de Kulturkammer. Ze betaalden Dhr. Weinberg met schilderijen.

Het verhaal dat de ronde doet, als zou vanuit Hanze Hotel de beslissing zijn genomen om Rotterdam te bombarderen, valt zeer te betwijfelen en is historisch niet te bewijzen. Wel werden de films van de luchtopnamen, die door verkenningsvliegtuigen boven de frontlinies werden gemaakt, hier afgeworpen en in de kelders ontwikkeld en verder afgewerkt.

Bij de ingang is een plaquette ter herinnering aan de 2e wereldoorlog.

Het hotel werd later overgenomen door de dochter en schoonzoon van de heer Weinberg.

Toen zij met het bedrijf stopten werd het kasteel gekocht door de bekende journalist Jean Nelissen, die er tot 1982 woonde. Sinds die tijd is de familie van Kuik bezitter van het kasteel, die er na een grondige restauratie weer een hotelbestemming aan gaf.

Sinds kort staat Hanze Hotel geplaatst op de Monumentenlijst.